Size, kaybettiği babasına özlemi sonucunda eski fotoğraflarından ilham alarak yıllar sonra aynı yerde ve aynı pozda tekrar fotoğraf çektiren bir kadının hikâyesini anlatacağız.
Chrisya Sabaru’nun babası bundan üç yıl önce vefat etti. Chrisya, klişe olsa da genel geçer olan zaman faktörüne tutunarak hissettiklerinin geçmesini, en azından hafiflemesini bekledi. Ve dediğine göre bu yıl ‘biraz daha’ iyi hissediyormuş. Girdiği matem halinden onu çıkaran tek bir şey vardı: Matemi atlatmaya ya da acıyı unutmaya çalışmak yerine bunu kabullenmek. Babasının yerinin asla dolmayacağını ve onu hep özleyeceğini artık kabul etmek…
Bir diğer fark ettiği durum da ona olan sevgisini yaşadığı dönemde tam olarak gösteremediğini düşünmesiydi. Bir gün çekmeceden fotoğraf albümünü çıkarıp babasının fotoğraflarına bakmak istedi. İşte fikir de tam olarak bu noktada ortaya çıktı. Babasına hakkını geri ödeme zamanıydı ve bu ödeme için bundan daha güzel bir yol olamazdı.
*14 Şubatta babasının üçüncü ölüm yıldönümünü geçirmişti.
*Onu hâlâ özlüyordu. Ona olan özlemini ve sevgisini benzersiz bir yolla göstermeye karar verdi.
*Babası Avustralya seyahatinden döndüğünde ona gezdiği yerlerde çektirdiği birçok fotoğraf göstermişti.
*Okul için 2011’de annesi ile babasının gezdiği Melbourne, Avustralya’ya geldi.
*Chrisya, verdiği karardan sonra bu fotoğrafları inceleyip babasının fotoğraflarından birkaçını seçti. Ve bu muhteşem çalışma ortaya çıktı. Babasının gittiği yerlere giderek tıpkı babası gibi poz verdi. Bunu yaparken arkadaşlarından da yardım aldı.
* Chrisya şöyle diyor: “Eğer hikâyemden bir ders aldıysanız, hemen harekete geçin. Çok geç olana kadar beklemeyin.”
*“Babamla seyahat ettiğim zamanların değerini asla anlayamadım ve şimdi çok pişmanım.”
*“Sevdiklerinizle birlikte gezin ve hayatın tadını birlikte çıkarın.”
*“Babamın ölümünü aşmaya çalıştım ancak onu sonsuza kadar hatırlayacağım. Beni bugünkü halime getiren kişi o, bu sebeple yeri her zaman ayrı olacak.”
*Son olarak Chrisya orada bir yerde aynı hisleri yaşayanlara şunu söylüyor: “Hızla ilerleyin, anıları ya da yaşanmışlıkları düşünmekten kaçınmayın, devam edin ve umarım ki bir gün tüm anıları gülümseyerek hatırlayacağınız zamanları yaşayın.